Η Καστάνιτσα και η γύρω από τον οικισμό περιοχή με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού το 1967 κηρύχθηκε ως διατηρητέος οικισμός ιδιαίτερου φυσικού και αρχιτεκτονικού κάλλους. Παρόλο που από τότε πέρασαν σαράντα τέσσερα χρόνια η Καστάνιτσα εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από κάθε επισκέπτη ως ένα κρυμμένος θησαυρός με σημαντικότερα στοιχεία τα πετρόκτιστα σπίτια με τους πλακοσκεπείς σκεπές με όμορφα ξύλινα μπαλκόνια, με πέτρινες τοξωτές εξώπορτες, με χαρακτηριστικά πυργόσπιτα τριακοσίων και πλέον χρόνια, με ασβεστωμένα όλα τα σπίτια του οικισμού, με πλακόστρωτους και πεντακάθαρους δρόμους και πολλές άλλες ομορφιές που θα συναντήσεις ο επισκέπτης περπατώντας στα γραφικά σοκάκια του χωριού.
Βυζαντινός Πύργος : Στο βόρειο τμήμα του χωριού ξεχωρίζουν τα ερείπια του Βυζαντινού Πύργου που δεσπόζει από τον λόφο με πανοραμική θέα σε όλο τον οικισμό αλλά και μακριά μέχρι τις κορυφές του Πάρνωνα με τα καστανοδάση, τα έλατα, τα πεύκα αλλά και ακόμα μακρύτερα μέχρι τον Αργολικό Κόλπο. Ο Πύργος σύμφωνα με τις Ιστορικές πηγές κτίσθηκε από τους Βυζαντινούς τον 14ο αιώνα και αποτελούσε σημαντικό οχυρωματικό έργο για τον έλεγχο του σημαντικού δρόμου που ξεκίναγε από την Αργολίδα και κατέληγε στην Λακωνική πεδιάδα. Σε πλήρη μορφή ο Πύργος ήταν δίπατος, ξεπερνούσε σε ύψος τα οκτώ μέτρα, ενώ τα πέτρινα τοιχία ήταν περίπου ενάμιση μέτρο και κυκλικά είχε παντού πολεμίστρες. Την εποχή της Τουρκοκρατίας αποτελούσε σημαντικό καταφύγιο για τους κατοίκους και δεν ήταν λίγες οι μάχες που δόθηκαν με επιτυχία μέσα από τα τείχη του. Γύρω στο 1810 ο Πύργος συντηρήθηκε με έξοδα του Καστανιτσιώτη Οπλαρχηγού Καψαμπέλη και προς τιμή του οι Καστανιτσιώτες τον ονόμασαν Πύργο του Καψαμπέλη. Ο Πύργος δυστυχώς γκρεμίσθηκε το 1948, την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου και σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του. Για την ανάβαση των επισκεπτών υπάρχει πλακοστρωμένο μονοπάτι με ξύλινη περίφραξη.
Πολιούχος Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος : Στην Πλατεία Καψαμπέλη πάνω από το παλιό κτίριο του Δημοτικού Σχολείου υπάρχει ο Πολιούχος Ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Η Εκκλησία αυτή κτίσθηκε το 1780 μετά από ειδική άδεια του τότε Τούρκου Αγά της Τρίπολης που είχε επισκεφθεί την Καστάνιτσα και έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος από την φιλοξενία των κατοίκων και από τα όμορφα δώρα τους. Το 1810 και με χρήματα του αείμνηστου Καστανιτσιώτη Ηλία Μάνεση αξιοματούχου της Αικατερίνης της Μεγάλης αλλά και από τα ιδρυτικά μέλη της Φιλικής Εταιρείας από το 1818 κατασκευάσθηκε στην Οδησσό και μεταφέρθηκε στην Καστάνιτσα το περίτεχνο ξύλινο τέμπλο ρώσικης τεχνοτροπίας που κοσμεί και σήμερα τον Ιερό Ναό που δεσπόζει στο Κέντρο του Χωριού. Μαζί με το τέμπλο την ίδια περίοδο δωρήθηκαν και τα δύο μεγάλα επιχρωσωμένα μανουάλια που και αυτά υπάρχουν σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση. Δίπλα από το κτίριο της Εκκλησίας υπάρχει η Πλατεία Καψαμπέλη που αναπλάσθηκε το 1995 και είναι από τα πιο γραφικά σημεία του χωριού. Η θέα από την πλατεία φτάνει μέχρι τον Αργολικό κόλπο.
Κέντρο Ενημέρωσης : Στην Πλατεία του Αγιάννη και στο κτίριο που μέχρι το 1992 στέγαζε από 1870 το Δημοτικό Σχολείο διαμορφώθηκε το 2008 το Κέντρο Ενημέρωσης Καστάνιτσας με χρηματοδότηση από τα ειδικά Ευρωπαϊκά Προγράμματα. Το κτίριο αναπλάσθηκε συνολικά, προστέθηκαν οι αναγκαίες υποδομές και σε δύο αίθουσες του Ισογείου δημιουργήθηκε μία σημαντική έκθεση με φωτογραφική απεικόνιση και παράθεση κειμένων για την σημαντική και μοναδική χλωρίδα και πανίδα του Πάρνωνα, για την αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα της Καστάνιτσας αλλά και των γύρω χωριών του Πάρνωνα, για τα μονοπάτια και τα φαράγγια της περιοχής, για το μοναδικό καστανόδασος που αγκαλιάζει την Καστάνιτσα αλλά και για τον Πάρνωνα, το πανέμορφο βουνό που απλώνεται από τον Αργολικό μέχρι την Μονεμβάσια. Σημαντικότατη δημιουργία που σύντομα θα είναι και επισκέψιμη μια και ο Φορέας του Οικολογικού Πάρκου Πάρνωνα που έχει την ευθύνη λειτουργίας του, θα το στελεχώσει με ξεναγό. Στις προθέσεις του Φορέα αλλά και του δραστήριου Συλλόγου των Απανταχού Καστανιστιωτών είναι να διαμορφώσουν την τρίτη αίθουσα του Ισογείου σε Διαχρονική Ιστορική Αναδρομή για την Καστάνιτσα και τους ανθρώπους της ενώ για το υπόγειο υπάρχουν σκέψεις να διαμορφωθεί ως Λαογραφικό Μουσείο παραδοσιακών επαγγελμάτων.
Πυργόσπιτα : Μέσα από την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική ομορφιά της Καστάνιτσας ξεπροβάλλουν τα Πυργόσπιτα που όλα τους κουβαλούν ιστορία αρκετών αιώνων. Διάσπαρτα σε όλες τις γειτονιές του χωριού αλλά κυρίως στην γειτονιά του Πύργου ξεχωρίζουν με τον επιβλητικό τους όγκο. Όλα είναι κατασκευασμένα τουλάχιστον πριν από τριακόσια χρόνια και είναι τριόροφα, με μικρά ξύλινα μπαλκόνια, με επίσης μικρά παράθυρα, με στέγη βέβαια με πλάκες Πάρνωνα, ενώ αρκετά έχουν ακόμα μικρές πολεμίστρες, δείγμα του ότι η Καστάνιτσα υπήρξε ορμητήριο της Κλεφτουριάς όχι μόνο κατά τον μεγάλο ξεσηκωμό του 1821 αλλά πολύ πιο πριν. Αξίζει το κόπο κάθε επισκέπτης να περιπλανηθεί σε τις γειτονιές, να ανακαλύψει τα ιστορικά αυτά κτίρια, να τα θαυμάσει και να τα αποτυπώσει με την φωτογραφική του μηχανή.
Πλατεία Καταδρομέα Σωτηρίου Κουρούνη : Πεντακόσια μέτρα από την οικισμό και επί του επαρχιακού δρόμου Καστάνιτσας Σιταινάς το 2006 διαμορφώθηκε και αναπλάσθηκε ένας πολύ γραφικός χώρος με πλακόστρωτα, παραδοσιακά φανάρια, λουλούδια, πλατάνια και όλα αυτά σε ένα καταπράσινο περιβάλλον γεμάτο από καστανιές, καρυδιές και αρκετά νερά. Ο χώρος αυτός αφιερώθηκε στον αείμνηστο συμπατριώτη καταδρομέα που σκοτώθηκε το 1974 στην Κύπρο. Ο Σύλλογος του χωριού στο χώρο αυτό διοργανώνει κυρίως τα καλοκαίρια αρκετές εκδηλώσεις με σημαντικότερη ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ. Η περιοχή είναι ειδυλλιακή και σίγουρα αξίζει τον κόπο για ένα περίπατο.
Εκκλησίες και εξωκλήσια : Τόσο μέσα στο χωριό όσο και γύρω από αυτό υπάρχουν δέκα τουλάχιστον εκκλησίες και εξωκλήσια άριστα συντηρημένα από προσφορές των Συλλόγων αλλά και όλων των Καστανιτσιωτών. Αξίζει να αναφέρουμε τις εκκλησίες του Αγ. Νικολάου στην γειτονιά του Πύργου και του Ιωάννη Χρυσόστομου στην Πλατεία Αγιάννη, του Αγίου Γεωργίου ψηλότερα από το χωριό, όπου οδηγεί βατό σηματοδοτημένο μονοπάτι κ.α. Τελευταία ανακαίνιση ήταν στο εξωκλήσι του Αγίου Θεοδώρου που βρίσκεται σε μικρή απόσταση στο λόφο πάνω από την Πλατεία Καταδρομέα Σωτ. Κουρούνη στη Μάνα Νερού με φανταστική θέα στο χωριό. Επίσης το εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στο οποίο φθάνει ο επισκέπτης μετά από μια βατή διαδρομή μέσα στον καταπράσινο καστανεώνα. Πρόκειται για το καθολικό της Μονής του Αγίου Νικολάου Κοντολινάς το οποίο ήταν «δισυπόστατο» και η Μονή ήταν Σταυροπηγιακή .Χρονολογείται από τις αρχές του 16ου αι. Το μοναστήρι κάηκε από τους Τούρκους το 1826.
Οι νερόμυλοι της Καστάνιτσας : Εξω απο το χωριό λειτουργούσαν τρεις νερόμυλοι που άλεθαν το σιτάρι. Απο συμφωνητικά του 1828 προκύπτει οτι απο τότε λειτουργούσαν νερόμυλοι στην Καστάνιτσα. Σήμερα σώζονται τα ερείπια του τελευταίου νερόμυλου που λειτούργησε μέχρι το 1970 περίπου. Για την λειτουργεία των μύλων χρειάζονταν : Η Στέρνα : Χώρος που συγκεντρώνεται η απαραίτητη κινητήρια δύναμη, δηλ. το νερό. Το Βαγένι : Απο την έξοδο της στέρνας στο κάτω μέρος ξεκινούσε ένα ξύλινος υδραγωγός το «Βαγένι» που είχε μήκος 20 μέτρα περίπου και αποτελείτο απο τμήματα των 5 μέτρων, πάχους τεσσάρων εκατοστών και πλάτους 8 εκατοστών, που τα έδεναν περιφερειακά με σιδερένια στεφάνια 2 μεγάλες μυλόπετρες. Η φτερωτη : Ενας ξύλινος δίκσος με διάμετρο 1 μέτρου και πάχους 20 εκ. Στην περιφέρεια σε ίσες αποστάσεις υπήρχαν τρύπες στις οποίες σφήνωναν τα πτερύγια «φτερά». Κυλώντας το νερό στο βαγένι αναπτύσει δύναμη που λέγεται πτωτική η οποία εξαρτάται απο την ποσότητα του νερού και την κλίση της πορείας του. Ετσι με την πτώση του νερού στην φτερωτή και με τις πολλές και γρήγορες στροφές της, θέτει σε κυκλική κίνηση την πάνω μυλόπετρα , ενώ η κάτω είναι σταθερή, με αποτέλεσμ απαο την τριβή του σιταριού, που έπεφτε στο κέντρο της πάνω μυλόπετρας, να φεύγει προς τα πλάγια το αλέυρι.
